Zespół Aspergera to zaburzenie rozwojowe, które należy do spektrum autyzmu. Osoby cierpiące z powodu tego typu zaburzeń mają objawy podobne do autyzmu, np. wycofują się z kontaktów społecznych. Jednak w odróżnieniu od autyzmu chorzy na zespół Aspergera nie mają problemów z opóźnieniami w rozwoju mowy oraz rozwijają się w prawidłowy sposób pod względem poznawczym.
Nadal nie wiadomo jakie są przyczyny zespołu Aspergera. Przyjmuje się, że powodem zaburzeń są nieprawidłowości w rozwoju płodowym oraz nieprawidłowości neurologiczne. Potencjalnymi przyczynami rozwoju ZA mogą być także czynniki genetyczne urazy okołoporodowe, toksoplazmoza, poważne infekcje, dziecięce porażenie mózgowe oraz wiek ojca powyżej 40 roku życia. W przypadku czynników genetycznych nie dziedziczy się choroby, a jedynie skłonność do jej rozwoju.
Objawy Zespołu Aspergera
Objawy zespołu Aspergera to przede wszystkim niechęć do współpracy w grupie oraz zaburzenia relacji społecznych. Przejawem zaburzeń jest także charakterystyczne posługiwanie się językiem – sztuczna, pedantyczna mowa, często dosłowne odczytywanie komunikatów, problemy ze zrozumieniem ukrytych, przenośnych znaczeń, nietypowa intonacja głosu. Osoby z zespołem Aspergera bardzo często mają bardzo wąskie i specyficzne zainteresowania. Wykazują również tendencję to powtarzania tych samych, rutynowych zachowań. Zazwyczaj mają kłopoty z komunikacją niewerbalną – ich wypowiedzi charakteryzuje skąpa mimika, unikają kontaktu wzrokowego, utrzymują dystans fizyczny oraz unikają bliskości. Problemy z komunikacją niewerbalną przejawiają się także w trudnościach z prawidłowym odczytywaniem mowy ciała. Mogą być niezdarni.
Leczenie Zespołu Aspergera
Osoby cierpiące na ZA często wykazują zachowania obsesyjne, np. interesują się tylko jedną dziedziną wiedzy, mają umiejętność mechanicznego zapamiętywania. Źle reagują na zmiany, wolą stałe, przewidywalne otoczenie. Najczęściej prowadzą stosunkowo uporządkowane życie i nie są zbyt elastyczni. Lubią prowadzić rozmowy wyłącznie na tematy, które je interesują. Mogą mieć problemy ze zrozumieniem żartów, np. śmieją się w nieodpowiednich momentach. Dosłownie rozumieją metafory, często stosują kalki słowne lub wyrażają się w sposób nieodpowiedni do sytuacji. Wykazują zaburzenia integracji sensorycznej, to znaczy reagują nieadekwatnie do bodźców pochodzących z otoczenia. Leczenie zespołu Aspergera obejmuje przede wszystkim terapię, która ma na celu przede wszystkim poprawienie umiejętności społecznych.
Zespół Aspergera występuje dużo częściej niż autyzm. Specjaliści nadal sprzeczają się na temat tego, czy jest to typ autyzmu, czy też oddzielna jednostka chorobowa. Chociaż potocznie wszystkie łagodne postacie autyzmu określa się jako zespół Aspergera, dokładna diagnostyka tego typu jest bardzo istotna. Prawidłowe rozpoznanie ma bardzo duże znaczenie, ponieważ ZA zwiększa ryzyko wystąpienia innych problemów, między innymi depresji. Zespół Aspergera jest nieuleczalny, jednak wczesne podjęcie terapii może zapewnić osobom dotkniętym tym zaburzeniem stosunkowo sprawne funkcjonowanie w społeczeństwie.
Jest plus zespołu Aspergera. Część tych dzieciaków to sawanci, czyli wybitnie uzdolnione osoby w wąskiej dziedzinie. Mogą zapamiętywać ogromne liczby, ale też na przykład cudowanie rysować, oddając wszystkie szczegóły po zerknięciu za okno czy na przygotowane rekwizyty. Sawanci nie są jednak przy zespole Aspergera codziennością – szacuje się, że może nimi być zaledwie kilka procent chorych. Często w dorosłym życiu zostają one jednak wybitnymi jednostkami, ekspertami w swej dziedzinie, wynalazcami itp.
Często dzieci z zespołem Aspergera nie są wcale wybitnie uzdolnione, ale po prostu interesują się tylko jedną, wąską dziedziną i dlatego szybko stają się w niej ekspertami. Mój Marek w wieku 2 lat umiał liczyć do 100 do przodu i do tyłu, ale do dziś nie umie i nie chce się bawić w chowanego. Po prostu nie rozumie „po co” dzieci się w to bawią, jak liczy się tylko do 10 lub 20. On woli w tym czasie liczyć dalej, a nie gdzieś bez sensu biegać i się chować. Gdy inni rozwijają inne umiejętności, on cały czas liczy, zapamiętuje, mnoży, dzieli… Może i będzie wybitnym matematykiem, ale co z tego?